کد مطلب:124759 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:181

تلخ ترین زهر
تحمیل صلح بر مجتبی حسن علیه السلام تلخ ترین زهر به كام امام همام بود. معاویه گرچه با توطئه حكمیت تكیه بر اریكه قدرت زد و پادشاهی وی در شام تا حدودی تثبیت شد، لیكن به عراق و حجاز گسترش پیدا نكرد. در زمان امام علی علیه السلام تلاش معاویه به دو محور متمركز است، نخست حراست از حكومت خویش در شام، زیرا وی امید گسترش سلطه در عراق با وجود فردی چون علی نداشت. هیبت و عظمت علی آن چنان با شكوه و گسترده بود كه معاویه خواب اندیشه نفوذ در عراق را هم نمی دید. گرچه بعد از حكمیت صفین جولان هایی به سمت عراق داشت، لیكن تلاش های وی بی فرجام ماند.

دو دیگر این كه معاویه در شام تلاش وسیع تبلیغی و تهاجم علیه حریف خود علی و به طور كلی اهل بیت معطوف نمود. معاویه از هیچ تلاشی در تحریف و تزویر شخصیت علی دریغ ننمود. معاویه آن چنان چهره تابانك علی را مخدوش جلوه داد كه اسلام اولین مسلمان را زیر سؤال برد!

اما در زمان امام مجتبی این زمینه برای معاویه فراهم آمد كه به عراق آید، تلخ ترین زهر (صلح) را بر كام مجتبی حسن علیه السلام بچكامد. در عین حال پذیرش صلح از جانب امام مجتبی علیه السلام به گونه بود كه بتواند اهداف نسبی خویش را تأمین نماید. و چون معاویه برای حفظ و توسعه موقعیت خویش اصرار بر صلح داشت، این هنگام فرصت مناسبی برای امام فراهم آورده بود، كه طاغی زمان را به تعهدات صلح وادار سازد كه مواد صلح نامه گواه براین مطلب است.



[ صفحه 154]